गेल्यावर्षीची गोष्ट आहे  एका गृहस्थाच्या घरी जायचा  जाण्याचा योग आला होता. गृहस्थ चांगल्या ठिकाणी नोकरी करत होते. घरात गेल्यावरच एक वेगळच वातावरण जाणवलं. या गृहस्थाची मुलीला करोनापुर्वी अपघात झाला होता त्यामुळे कमरेखाली हालचाल बंद झाली होती. एक वयात आलेली मुलगी म्हणजे आईवडिलांच्या डोक्यावर एक वेगळंच टेन्शन असतच ते कुणालाही चुकलेल नाही .

 काय करायचं पुढ हा प्रश्नच होता. आता मी काय बोलणार मुलगी तर फार्मसी झालेली आता इंजिनियरिंग झालेली असती तर काय आपल्याला काहीच टेन्शन नाही . कुठलीही ब्रांच असो आणि कितीही वेळा नापास असलं तरी अशाना मार्गी लावण्याचा आपल्याला चांगलाच अनुभव आहे पण हि पोट्टी तर फार्मसीची काय सांगणार?

 तस फार्मसीच्या विद्यार्थ्यासाठी पण खूपच संधी आहेत पण आमच्या अभियांत्रिकीच्या शिक्षण क्षेत्रासारख फार्मसीच्या शिक्षण क्षेत्राचं पण झाल आहे. ठराविक साच्याच्या बाहेर जावून विद्यार्थ्यांसाठी नवीन  संधी शोधायच्या , निर्माण करायच्या नावान तिथंही सावळा गोंधळच आहे . सध्याच्या काळासाठी  फार्मसिसाठी पण  टेक्निकल ब्रिज कोर्स बनवायला पाहिजे त्याला अजुन सुरुवातच नाही ( याला संदर्भ मी आता गेल्या आठ वर्षापासुन फार्मसी कॉलेजमध्ये जी काही एफ डी पी  आणि विद्यार्थ्यासाठी जे प्रोग्राम होतात त्याचे अभ्यासक्रम वाचले त्याचा आहे  ) आता काय बोलणार .  गावाकड जावून एखाद मेडिकल काढून द्याव या पर्यंत विचार येऊन ठेपला होता . 

तेव्हढ्यात मुलगी व्हील चेअर वर बसून आली . थोड्या गप्पा झाल्या आणि लगेच कळल पोरगी हुशार आहे आणि आपल्या पटात बसणारी आहे. मग माज्या डोक्यात पण एक विचार आला आणि मग मी बोलायला सुरुवात केली . पायथोनला डिमांड आलेली होती . मी पण पन्नास हजार रुपये भरून ज्ञानात भर टाकायला एक कोर्स केला होता त्यामुळे यामध्ये असणाऱ्या संधी लक्षात आल्या होत्या आणि त्या मला फार्मसीला मॅप कशा करता येतील याचा थोडा अंदाज आला . आणि समजा काहीच नाही झाल तर नवीन संधी निर्माण कशा करायच्या याचा  थोडा आराखडा बांधला. त्याच काय सल्ला देणं सोप असत पण त्याची जबाबदारीपण घ्यायला लागते त्यामुळे थोडा विचार केला आणि बोलायला सुरुवात केली . इथं मोठा प्रश्न होता तो म्हणजे करियरच बदलायचं होत त्यामुळे मी पण थोडासा दडपणाखाली होतो. 

पण त्यामुलीने पण उत्सुकता दाखवली मग आमची बरीच चर्चा झाली . आमचे एक जवळचे सर आहेत  जयंत जाधव  म्हणून . त्यानापण  फोन केला .  जयंत सरांचेपण खूपच आभार मानले पाहिजे आजपर्यंत कितीतरी विद्यार्थ्यासाठी मी त्याना फोन लावला आणि त्यांनीपण वेळ काढून विद्यार्थ्याना जमेल तसे मार्गदशन केल आहे त्यामुळे माझा फोन आला कि काय बोलायचं हे त्यांनाही अंदाज आहे .

त्यामुळ त्यांनीही थोड मार्गदर्शन केलं. मग तिचा कल पाहण्यासाठी परत जाधव सरांनी सांगितलेल्या यु ट्युबवरच्या विडीयो शेअर केल्या त्यावर त्या मुलीने पण अभ्यास केला . तिलापण अंदाज आला . मग तिच्या वडिलांनी तिला कोर्स लावला. तीन पण मनापासून अभ्यास केला. मी पण तीन चार वेळा फोन केला आणि विचारपूस केली तस तिला जास्त काही सांगण्याची गरज पडली नाही तीन चांगलच मनावर घेतलं होत. बघता बघता दिवस उलटून गेले आणि तिचा कोर्स संपला आणि तिच्यापेक्षा पण मला जास्त टेन्शन आलं. कारण सल्ला दिला होता आणि पोकळ सल्ला द्यायची मला पण सवय नाही त्यामुळे मीपण इकडं तिकड विचारपूस  करायला सुरुवात केली होती . 

ती मुलगी पण आत्मविश्वासाने इंटरव्यू देत गेली आणि शेवटी सरांचा फोन आला कि तिला चांगल्या एम एन सी कंपनीमध्ये पूर्णकाळ ऑन लाईन जॉब मिळाला आहे आणि पॅकेज पण चांगल मिळालं आहे . हे ऐकल आणि जीव भांड्यात पडला ...           

मुलीच्या भावी आयुष्यासाठी शुभेच्छा . 

   डॉल्फिन लॅबच्या आणखी एका शुभेच्छेला यश मिळाल.