***** खानदानी शफाखाना आणि अभियांत्रिकी शिक्षण क्षेत्र *****“अभियांत्रिकी शिक्षण क्षेत्र- बात तो करलो “- भाग १

***** खानदानी शफाखाना आणि अभियांत्रिकी शिक्षण क्षेत्र *****
“अभियांत्रिकी शिक्षण क्षेत्र- बात तो करलो “- प्रस्तावना

दर शनिवारी बायको पोराला घेऊन घरातच टी. व्ही.वर पिक्चर बघायचा नेहमीचा प्रोग्राम . केबल किंवा डिश नाही . इंटरनेट कनेक्शन आहे आणि अमेझोन प्राईमची मेंबरशिप घेतली आहे . जवळ जवळ बऱ्यापैकी पिक्चर बघून झाले आहेत . आता काय बघायचं तेव्हढ्यात “खानदानी शफाखाना” दिसला म्हटल चला आज “खानदानी शफाखाना” बघू तर बायको म्हणाली चांगला नाही तो पिक्चर. म्हटलं काय झाल. म्हणाली रिव्यू वाचला आहे त्या विषयावरचा आहे. म्हटलं कुठल्या विषयावरचा आहे. आता मात्र बायकोने डोळे मोठे केले आणि मग आपण विचार बदलला आणि मस्तपैकी (गपगार ) कुंग फु पांडा पाहिला .

काल मात्र बायको आणि पोट्ट चार दिवसासाठी गावी गेलेची संधी साधली आणि बघून टाकला. खूप मोठा साक्षात्कार झाला. “गुप्तरोग” याला समाजाने बदनाम केल्यामुळे या विषयावर कुणीही बोलत नाही. त्याला चांगल मानल जात नाही . त्यामुळे त्यावर योग्य उपचार होत नाहीत . यावर उपचार करणेसाठी चांगली औषधे बाजारात उपलब्ध आहेत . तज्ञ लोक आहेत पण रोगाची लाज वाटल्याने लोक भोंदू बाबाकडे , रस्त्याकडच्या हकीमाकडे जातात . काहीजण इतरांचं ऐकून, किंवा काहीतरी वाचून स्वत: प्रयोग करत बसतात , काहीतर अंगावरच काढतात मग हळूहळू रोग गंभीर होत जातो. त्यावर एकाच उपाय म्हणजे या विषयावर बोलले पाहिजे . म्हणून चित्रपटाची नायिका “ बात तो कर लो “ हे अभियान सुरु करते . आणि त्यावर समाजात उमटणाऱ्या प्रतिक्रिया यावर बेतलेला अतिशय छान सिनेमा . खर तर सर्वांनी पाहिला पाहिजे पण काही विषय आम्ही बदनाम केलेले आहेत आणि त्यांचे तोटे आज समाज भोगत आहे .

आज आमची अभियांत्रिकी शिक्षण क्षेत्राची पण अवस्था तशीच झाली आहे . लाखो कुटुंबाचा हा अभियांत्रिकी शिक्षण क्षेत्ररुपी आधारपुरुष त्याला “गुप्तरोग” झालेला आहे . सध्या व्हेन्तिलेटरवर आहे पण याविषयावर कुणीही बोलायला तयार नाही. प्रत्येकजण त्याला लपवत आहे. तो खंगत चालला आहे . त्याला वाचवण अवघड नाही पण त्याच्यावर योग्य औषधोपचार झाले पाहिजे. त्याला केवळ जगवून चालणार नाही तर त्याला सक्षम बनवलं पाहिजे . तुम्ही त्याच्यावर जितकं बोलायचं टाळाल तितकं त्याची परीस्थिती गंभीर होत जाणार आहे . तरी याविषयावर सर्वांनी बोलल तरच यावर काहीतरी उपाय निघेल.

कुणीही काहीही बोलत नाही त्यामुळे सध्या इतके प्रयोग चालले आहेत कि हे क्षेत्र खिळखीळ होत चालल आहे . ए.आय.सी. टी.चे प्रयोग , डी.टी. ई. चे प्रयोग,आय. आय. टी. चे प्रयोग , संस्थापकांचे प्रयोग , त्यांनी नेमलेल्या स्पेशल डायरेक्टरचे प्रयोग , प्राचार्यांचे प्रयोग , एच. ओ. डी.चे प्रयोग , टी. आणि पी. चे प्रयोग , शिक्षकांचे प्रयोग . प्रयोग ,प्रयोग आंणी प्रयोग.

प्रत्येकाच्या मनात हा रोगी वाचावा हि सदभावना(?) आहे . पण या सगळ्याच्यामध्ये समन्वय नाही त्यामुळे देशी , विदेशी , परदेशी , हकिमी निम हकिमी , याचबरोबर यज्ञ कर्मे पण सुरु झाली आहेत . अजून काही काळाने वशीकरण ,विदवेषन ,उच्चाटन यासारखी लिंबू गंडादोराा या सारख्यया काळ्या जादूचे प्रयोग सुरु होतील . काही ठिकाणी सुरु झालेले पण आहेत . याविषयावर सविस्तर बोलेनच .

गेले दोन तीन महिने मी लिहिण बंद केल होत पण हा सिनेमा पाहून मला प्रेरणा मिळाली आहे आणि “अभियांत्रिकी शिक्षण- बात तो करलो “ हि नवीन लेखमाला सुरु करीत आहे . मागील “अभियांत्रिकी शिक्षण- दशा आणि दिशा” आणि “ अभियांत्रिकी शिक्षणाच्या वाटेवर “ या लेख मालीकाना दिलेल्या उत्स्फूर्त प्रतिसादाप्रमाणे या “अभियांत्रिकी शिक्षण- बात तो करलो “ मालीकेला पण तुमचे प्रेम मिळावे अशी . माझी प्रार्थना .

वाचा , प्रतिक्रिया अवश्य द्या .
शेअर करा .... हे सर्वासाठी आहे

चित्तरंजन महाजन
डॉल्फिन लॅब्स ,पुणे
९७६३७१४८६०.

या पूर्वीचे लेख वाचण्यासाठी माझ्या dearengineers.blogspot.com या ब्लॉगला अवश्य भेट द्या .