१९८९ साली जेव्हा नुकतेच संगणक बाजारात आले होते तेव्हा कोल्हापूरमध्ये कोहिनूर इन्स्टीट्युटमध्ये कॉम्प्युटर प्रोग्रामिंगचा पहिल्यांदा क्लास सुरु झाला होता. ज्यामध्ये फक्त "बेसिक" नावाची प्रोग्रामिंगची भाषा शिकवली जायची पण त्याची फी होती ५०० रु . त्यावेळी हि फी खूपच जास्त होती त्यामुळे शिकायला मिळाली नाही . पुढे डिप्लोमा शिकत असताना पहिल्या वर्षाला परत बेसिक प्रोग्रामिंग आले .नंतर दुसऱ्या वर्षी "C" प्रोग्रामिंग आले . तिसऱ्या वर्षी आम्हाला विषय होता प्रिन्सिपल ऑफ प्रोग्रामिंग लँग्वेज त्यामध्ये "फोर्ट्रान" आणि "पास्कल" या लँग्वेज होत्या. परत डिग्री सेकंड एअरला "C" प्रोग्रामिंग आले . मला वाटते त्याप्रमाणे सेकंड एअर च्या दुसऱ्या सेमिस्टरला कि तिसऱ्या वर्षाच्या पहिल्या सेमिस्टरला "C++" आले. परत फायनल इयरचा प्रोजेक्ट करत असताना "JAVA" चा थोडा संबंध आला . हे एव्हढ शिकलो पण याच्यामध्ये आमच ज्ञान एरिया ऑफ Trangal च्या पलीकडे कधी गेलच नाही . सगळा पेपर आणि प्रक्टिकल ची परीक्षा प्रोग्राम पाठ करूनच पास व्हायचो . एकतर कॉम्प्युटर नवीनच आले होते .( सांगायची गम्मत म्हणजे त्यावेळी स्क्रीन सेव्हर आम्ही दहा दहा मिनिट बघत बसायचो , प्रोग्राम केलेला स्टोर कुठ होतो आणि तिथुन तो परत ओपन कसा करायचा हे ज्यान आम्हाला शिकवलं तो दोस्त शेवट पर्यंत त्याला आम्ही मास्टर समजायचो) खरी गोष्ट म्हणजे आमच्या शिक्षकांनाच ते येत नव्हत. त्यामुळे त्यांच्यामध्ये पण तो शिकवताना आत्मविश्वास नसायचा आणि हे शिकून काय करायचं हेच त्यांना सांगायला जमत नसायचं. ते पण पुस्तकातले प्रोग्राम घ्यायचे . त्यामूळ बी. इ. झाली तरी आमची प्रोग्रामिंग यथा तथाच होत. पण असेम्ब्ली प्रोग्रामिंग चांगल होत , खूपच चांगल. अक्षरशः ८०८५ ची पूर्ण ऑपकोड शीट पाठ होती. पण हाय लेव्हल लँग्वेजच्या बाबतीत बोंबच होती .
************
पुढे २००२ च्या आसपास साताऱ्यात "नॅनो टेक" या नावाने काम सुरु केलं होत. त्यावेळी मेसला जेवायला जात होतो . माझ्यापुढ जेवायला दोघ बसायचे . ते मटका खेळायचे आणि त्यांची चर्चा चालायची . मी एकदा सहज विचारला काय असतंय ते . ते म्हणाले हे लॉजिक असतंय . लॉजिक म्हटल्यावर माझा उत्साह वाढला मनात आल यात काय लॉजिक असतंय ते बघाव तरी . मग त्यांना माहिती विचारली मग काय त्यानापण मी चेला मिळालो . त्यांनी ओपन, क्लोज , चार्ट, कल्याण, मुंबई असं बरंच काही सांगितलं. आता मी प्रॅक्टिकल माणूस निव्वळ थेअरीन आपल्याला काय घंटा कळत नाही . मग काय प्रॅक्टिकल सुरु झालं. अगदी पन्नास पैसे पण खेळायला पुरायचे त्यामुळे रक्कम काही जास्त नव्हती . त्यांचेबरोबर नंबर लावायला सुरुवात केली . त्याचबरोबर त्यांनी एक चार्ट दिला आणि थोड काहीतरी सांगितलं . मग माझी सुरुवात झाली . तो चार्ट घेउन बसलो. काही कळत नव्हत . मग तो सिक़्वेन्स शोधायचा ...... सुरुवातीला ते आकडे बघूनतरही जांभया यायच्या झोप यायला लागली . थोडा वेळ बघितलं कि छान झोप यायची . नन्तर नंतर मळमळयला सुरुवात झाली , मध्येच आकडे लागायचे उत्साह वाढायचा परत नवीन हुरुपाने चार्ट घेउन बसायचो. नंतर डोकं दुखायला सुरुवात झाली . अक्षरश : डोक तापायला सुरुवात झाली .
आता तर सकाळी कल्याण , मुंबई आकडे लावायला सुरुवात केली होती .. ओपनचा निकाल बघायला गेलो कि क्लोजचे आकडे लावूनच यायचो . अंदाज पण बरोबर यायला लागले . आणि एक दिवस डोक तापायच बंद झाल . डोक शांत झाल . आता चार्ट काहीही त्रास न होता बघता येत होता. बऱ्याच गोष्टी समजायला सुरुवात झाल्या . असाच महिना गेला . आता तर चार्टची चटकच लागली होती . आणि मनात घंटा वाजली कि हे काही बरोबर नाही . आपण हे कशासाठी केलं होत आणि आता काय करतोय . लगेच चार्ट जाळून टाकला आणि नंतर आजतागायत कधी या भानगडीत पडलो नाही.
*************
हे सांगायची गोष्ट म्हणजे ज्यावेळी मी प्रोग्रामिंग शिकत होतो त्यावेळी माझ्या मनाची अवस्था आणि हे आकडे लावणे शिकत असतानाची अवस्था एकच होती . अर्थात कंट्रोल सिस्टीम मधला टाईम डोमेन रीस्पोंस पण हेच शिकवतो कि स्थिती बदलताना मन चार फेज मधून जात . विरोध , राग , वाटाघाटी आणि शेवटी स्वीकार . मग याचा परत अभ्यास करत राहिलो. त्यावर प्रयोग करत राहिलो आणि मग त्यावर बनली आमची डॉल्फिन लॅब्सची ट्रेनिंग पद्धती . विद्यार्थ्याना शिकवत असताना तुम्हाला विद्यार्थ्यांना या चार फेजमधून घालवता आलं पाहिजे .
एक आमच निरीक्षण आहे कि कधीही आम्ही ट्रेनिंग देत असताना एखादा ग्रुप जास्त उत्साहाने प्रोग्रामिंग करत असतो आणि हा ग्रुप बऱ्याचवेळा उनाड पोरांचा असतो . आणि जो ग्रुप मागे असतो तो त्यामध्ये टॉपर असतात . आता हे अस कस अस त्यांना शिकवणारे शिक्षकपण विचार करतात .
आता याच्यामागे पण एक कारण आहे ..... त्याविषयी नंतर बोलुच.
चितरंजन महाजन
९७६३७१४८६०
www.dolphinlabs.in
No comments:
Post a Comment